Dostluk (Skeç)

-
                                   


                                                                                           

1.PERDE

KONUŞMACI: Çok yakın iki arkadaş varmış o kadar yakınlarmış ki görenler onları yapışık ikiz sanarmış ama bir gün işler değişmiş...

CEREN: Aaahhhh! Yeter artık şu sırayı çekip durma!

SEREN: Asıl sen çekip durma hem hatırlarsan buraya ilk ben geldim!

CEREN: Hayır kuzum o senin tatlı kuruntun ben her zaman senden üstündüm ve ilk buraya ben geldim!

SEREN: Peeki o halde madem kendine bu kadar çok güveniyorsun o halde seni yalnız bırakıyorum. Hıhh!

KONUŞMACI: Günler ayları aylar haftaları kovalamış ama herkesin imrenerek baktığı bu iki dost ufak bir meseleden ötürü dostluklarını yıkmışlar ve sınıfa Beren adında sinsi mi sinsi çirkin mi çirkin bir kız gelmiş.

CEREN (içinden): Artık yalnızlıktan bıktım. Beren çok saf ve sıcakkanlı duruyor kesin hemen kaynaşırız. Dur şununla tanışıyım. (Gülümseyerek) Merhaba Beren okulumuza hoşgeldin.

BEREN (içinden): Şuna bakarmısın hiç bana uygun değil ama ne yapalım herkesle kaynaşmak için katlanmak zorundayım.

CEREN: Ahhh. Beren inan ki çok yalnızlık çekiyorum. İyi ki geldin mükemmel bir dost olacağımıza eminim.

KONUŞMACI: Ceren Beren’in iç yüzünü bilmeden onunla çok iyi bir samimet kurmuş gel gelelim uzun zamanlar geçmiş Ceren bu zamanlarda neredeyse pek çok insana rezil olmuş Beren’in şakaları aşşağlamaları herkesin içinde küçük düşürmesi Ceren’in sonunda aklını başına getirmiş ve kullanıldığını anlamış.

CEREN: Beren artık yeter! Ben nasıl olur da en iyi arkadaşımı senin gibi birine değişirim nasıl olur da onun kalbini kırarım kendimden utanıyorum!

Beren: Bana hava hoş güzelim senin gibisini elimi sallasam bulurum asıl ben senden sıkıldım git şimdi eski çöplüğüne yalllah!!!

KONUŞMACI: Ceren en yakın dostu olan Seren’e güze bir hediye ve uzun bir mektupla yanına gitmiş ve onun ne kadar özel ve mükemmel bir dost olduğundan bahsetmiş bunları duyan Seren oracıkta eski dostunu affetmiş. Eski güzel günlerine geri dönmüşler. Bu hikayeden çıkarmamız gereken sonuç ne pahasına olursa olsun dostumuzu en ufak bir sebepten de olsa terk etmemek ve ona sıkı sıkı bağlanmaktır.



YAZAN : AYŞE ÖZTÜRK

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan Eti Ağırdır

-
Resim
 Hikayemiz yetim kardeşlerin, gurbetçi yaşam öyküsünü anlatmaktadır .      1990 yılının kış ayı Erzurum için her zaman ki gibi çok çetin ve zor geçmiş. Fakat 17 yaşında ki Fidan ve kendisinden 5 yaş küçük olan erkek kardeşi Hamza. Her kış ayın da, çok zor şartlar altında çalışırken. Bu kışı evde verem hastası olan babalarına bakmakla geçirmişler. Annelerini traktör kazasında kaybeden kardeşler hasta babalarıyla bir başlarına kalıvermişler. Tek umutları olan Almanya’da yaşayan amcaları Mehmet, hafta da bir kere de olsa onları arar hal hatırlarını sorarmış. Fidan’ın babası Hamza olmadığı bir zaman altını temizlemesi için Fidan’a bağırmış. ‘’Kızım gel altımı değiştir.’’ Fidan iğrenerek, zorla da olsa babasının altını değiştirip temizlemiş. Babasının yatalak halinden, erkek kardeşinin kolunun sakatlığından. Neredeyse birçok işi kendisi yapıyormuş. O zamanlar Fidan’ın yaşında ki pek çok kız evleniyormuş. Bu durum onu çok tedirgin etmeye başlamış. Kendi kendine ‘’Bir yumurta bile kırmaktan a
Devamı

Hırs Uğruna

-
Resim
   Hikayemiz köyden şehre göç eden bir ailenin, zengin olma arzusunu ve beraberinde getirdiği sorunları anlatmaktadır.     90’lı yılların kavurucu sıcağın da Van’ın Haydar Bey Köyünden İstanbul’a sırf zengin olma ümidiyle yola çıkan Kazım, ailesini de ikna edip büyük şehre göç etmeye zorlamış. Haydarpaşa Gar'ından iner inmez ‘’Heyt be koçum şu güzelim şehre bak, havası, suyu bile altındır buranın.’’ Diyerek hemşerisi olan Rıza’yı bulmak için yola koyulmuş. Şermin (Kazım’ın kızı) ‘’Off baba ya bir taksi tutamadın elimizde ki yüke bak. Şehre rahat edelim diye geldik sözde.’’ Kazım ''Ulan sen ne çabuk şehirli oldun öyle, gören de köyde hep taksiye biner sanacak. Onlardan düzinesini dizeceğim buraya düzinesini!’’ Yolda yürürken arkadan iki hırsız gelir ve Kazım’ın elindeki parayı çalmaya çalışır. Kazım peşlerinden koşup elinde ki bavulu hırsızın kafasına fırlatarak ‘’Ulan ben sizin gibiler için mi memleketimi bırakıp buralara geldim.'' der. Bunun üstüne Hanife (Kazım’
Devamı

Merhamet

-
Resim
     Hikayemiz 50’li yıllarda genç bir kızın şiddet ve istismardan kurtuluş sürecini anlatmaktadır .      Fahriye, babası Fikret ve annesi Neriman ile İstanbul’un ücra köşelerinden biri olan Hacıhüsrev’ de yaşamaktadır. Babası Fikret, alkolik, açgözlü ve bir o kadarda gaddar bir adamdır.   Annesi Neriman hanım ise mağrur, kendi kendine yetebilen bir ev hanımıdır. Köylerinde ki evlerinin bir kısmını satarak burada kıraathane işleterek yeni bir yaşam kurmuşlardır. Annesini pek çok kez döverken gören Fahriye, ne zaman annesine yardıma koşsa babasından iki misli kadar o da dayak yiyormuş. O zamanlar orta son sınıfa giden Fahriye, bir gün okuldan dönerken annesini baygın bir şekilde yerde yattığını görmüş. Ne yapacağını bilemeyen Fahriye, tek tek komşularının kapısını çalmış. Fakat kimseden yardım gelmeyeceğini anlayıp eve geri döndüğünde ise annesinin oracıkta can verdiğini. O günden sonra babasına olan kini daha da artmış. Açgözlü Fikret ise işleri daha büyütme hırsıyla yanıp tutuşuyo
Devamı